κάθομαι (δια)λυμένη στο σαλόνι,
και πονω όλο μου το είναι....
έχουμε σοκολάτα στο σπίτι?
τίποτα δεν έχουμε... έχει μέρες που δεν έχουμε...
θέλω σοκολάτα.
ανοίγει το ψυγείο, βάζει το χέρι του στο πάνω πάνω ράφι της πόρτας, ακούω κάτι νάυλον να σπαρταρούν.
-μαυρη σοκολάτα κάνει?
(έτσι οπως είμαι? και μπλε και πρασινη να μου φέρεις... πρεζάκι σοκολά έγινα...)
και φτάνει στα χέρια μου ένα κομματακι μαυρη σοκολάτα...
τέλεια τέλεια...εκει που νομίζεις πως η ζωή δεν γινεται να ειναι πιο τέλεια...!!!
απολαμβάνω το κομμάτι και λέω να δοκιμάσω το κόλπο και μόνη μου.
πάω μέχρι το ψυγείο
ανοιγω την πορτα
τεντώωωνω το χέρι μου πάνω πάνω,
ακουω τα σπαρταριστά νάυλον...
αλλά μαυρη σοκολάτα γιοκ.
ξανά!
τεντώνω το χέρι μου προς το ψηλο ραφι και ανακατώνω ανακατώνω, λες και δεν ξέρω και γω τι περίμενα να γεννησει το ψυγείο....
κατι ενιωσα στα ακροδακτυλα μου, και δεν ήταν νάυλο.
βρηκα 3 μικρά χάρτινα κουτάκια με πολύχρωμα κυκλάκια σοκολατένια!!!!
(κυκλάκια?..σαν μικροι ιπτάμενοι δίσκοι* έμοιαζαν!!!)
party time!!!!!!!!!!!!!
i love life!!!
εν τέλεια η εβλοημένη. ειναι πάντα γεμάτη εκπλήξεις και μαγεία!!!!!!!!!!!!!
*τωρά αν έφαγα πραγματικά μικρούς ιπτάμενους δίσκους, φτιαγμένους απο σοκολάτα, που απλά προσγειώθηκαν στο ψυγείο...δεν ξέρω... αν ισχύει αυτό, τότε δεν έχουμε να κάνουμε με μια ομορφη ιστορία υπέρ της ζωής, αλλά με μια τραγωδία για έναν γίγαντα-τερας, που κατασπάραξε μερικές δεκάδες διαστημόπλοια και το πλήρωμά τους...ελπίζω να μην ήταν όλη η φυλή μεσα.... :!
