17.4.10

κουτσουκούτα στο γραφειο μου

περπατω
ανοιγω την πορτα και τι βλεπω?
μια κουτσουκούτα στο γραφείο μου.
μετάφραση?
ένα σκαθάρι στο γραφείο μου.
μετάφραση?
τους THE BEATLES στο γραφείο μου. Μικρούς μικρούς σε μέγεθος, λες και ήμουν σε ταινία με εξωτικά εκείνη την ώρα.
Είχαν τα μαλλάκια τους πε-πε και τις κιθαρούλες τους αγκαζέ.
τι έκαναν?
περπατούσαν πάνω κάτω μπρος πίσω στο γραφείο μου, λες και ήταν καμιά κεντρική πλατεία σε κάποια κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα του κόσμου.
ναι ναι!
χάζευαν τις πένες (στυλο) και τα μολύβια, λες και ήταν έργα του πιο σύγχρονου γλύπτη της εποχής, και τον θαύμαζαν πως κατάφερε να εντάξει στο περιβάλλον την συγκεκριμένη μορφή με το συγκέκριμένο υλικό....
γραφείο-μολύβια-πένες.
ταιριάζουν.
εντάξει ρε σκαθαράκια...ηρεμίστε.
τραβήξτε όσες φωτογραφίες είναι να τραβήξετε, και να φεύγετε σιγά σιγά διότι η πλατεία είναι καταλυμένη απο τον τρομερό γίγαντα που θα σας κάνει "Π-πα" σε λίγο... και δεν θέλω να σας σκοτώσω...

τρόμαξε ο κόσμος.
έλεος. αυτή θέλει να σκοτώσει την αγαπημένη μας μουσική.
Τους μουσικούς, στιχουργούς και βάλε που δημιούργησαν έναν τύπο άντρα που δεν ύπαρχει, μέσα απο τους στίχους τους, και κατάστρεψαν τόσες ήδη παλάβες, και άλλες όχι τόσο, γυναίκες μικρές μικρές που ήταν σε κάποιο χωριό κοντα στο γραφείο-πλατεία που βρήκα το σκαθάρι...ή και πρωτευουσιάνες. Δεν κάνουν διακρίσεις.
ο χαμός συνεχίζεται.
απορίες??

ποια είναι η πραγματικότητα?
ε?

(η συνεχεια εδώ )

search...