μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα λεμονάκι...
που όλα τα παιδάκια-φρουτάκια το έκαναν αναγκαστικά παρέα...
του ξίνιζε το 'να, και του ξίνιζε το άλλο,
και όλοι τον σέβονταν
για να μην του τρέχουν τα ζουμιά
δεν μου αρέσουν όλα τα παιχνίδια.θέλω αυτό... (δώστε μου σημασία)
δεν μου αρέσει αυτό το πιρποντιμπιλίνι και το κάνω θέμα... (πάλε πήρα σημασία)
θέλω μόνο αυτά τα χρώματα να φορώ... (είμαι αξιοσέβαστο πλάσμα)
δεν χαμογελώ ποτέ... (γιου λάβ μι...)
όλα τα πιο πάνω είναι αλήθεια!!!
τα είδα να συμβαίνουν στο καλάθι με τα φρούτα
το είδα να συμβαίνει στο δρόμο
το είδα να συμβαίνει στις συζητήσεις
το είδα και θα το βλέπω...
και προσέχω να μην το πάθω....
μήπως είμαι μουρμούρα???
ρισπέκτ μι !!!!
λάβ γιου ρε πίπολ.
υγεία μέσα έξω και τα μυαλά στα κάρβουνα !
