στεναχωρήθηκα η αλήθεια... αλλά δεν μπορουσα να κάνω κάτι... περιμενα μια βδομάδα μέχρι το επόμενο μάθημα, όπου θα έβλεπα με τα κτίρια που επέλεξαν οι υπολοιποι, να δω τι έμεινε..(απέμεινε)..
και να πάρω κατι που θα μου άρεσε...
τόσα χρόνια φοιτητρια ένιωθα ότι το δικαιουμαι... δεν υπαρχει καποιος νομος που να λέει το μεγαλύτερο έτος επιλέγει το κτίριο που έχει άχτι???? μπα!!!
μπορει να στεναχωρηθηκα αλλά οκ, δεν τα έβαψα και μαυρα... κανενα κοκκινο μεσα μεσα , (τωρα που το λεω... ενα φρεσκαρισμα χρειαζεται) είχα τοσα πολλα και διαφορα μέχρι να περασει η βδομάδα, έκανα 1000 άλλα πραματα.
αλλα το σπιτι σπιτι... τι να έκανα? υπομονη!!!
αφου όλα ήταν καλα. κάτι θα γινονταν...μια άλλη ευκαιρια θα εμφανιζοταν...κάπου καπως καποτε!
ολα καλα!!!:)))))
.....
επέλεξα το robbie house, του frank lloyd wright...
