έστω ότι έχεις μια κόρη, ένα γιο... μια αδερφή, ένα αδερφό,
ένα κάποιον τελοσπάντων,
που όταν φεύγει απο το σπίτι/δωμάτιο
απο κάπου τελοσπάντων
και μιλάτε απο κοντά ή στο τηλέφωνο
μιλάτε τελοσπάντων
και πάει να τελιώσει η συζήτηση ....τέλοσπάντων (!)
... σε κάποια στιγμή ξεστομίζετε : "με τον νου σου"
ή "τζιε με τον νου σου α! " σχεδόν προστακτικά
ή το έχετε ακούσει παλιότερα ή προσφατα και εσείς.
μια παράδοση που κυκλοφορεί απο στόμα σε στόμα, απο στόμα σε αυτί,
απο γενιά σε γενιά. ( απο γενιά σε γένια δεν νομιζω)
...
τι σημαίνει?
σημαίνει ότι δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον άλλο και τον παροτρύνουμε να προσέχει γενικότερα για να μην κάνει καμιά βλακεία που να τον θέσει σε κίνδυνο.
βλακείες τύπου επαναλαμβανόμενα λάθη, και κάθε νέα βλακεία που μπορεί να σκεφτεί ο νους, διοτι με τον νου μας βάζουμε τα χειρότερα, οποταν με το που λέμε την φράση αυτή,
λαμβάνουμε μέρος στην παγκόσμια τελετουργία εξορκισμού ενάντια σε όλη τη βλακεία του συμπαντος.
Δεν νομιίζω να το έχω ακούσει να χρησιμοποιείται σαν,
"με τον νου σου" θα πάεις μπροστά, συνέχισε να τον χρησιμοποιείς όπως ξέρεις.
ή
"με τον νου σου" θα έπρεπε να είσαι περήφανος/-η
ή
"με τον νου σου" η επιστημη θα έκανε θαυματα ( όι α! )
και θέτω λοιπόν την επαναστατική αλλαγή στην παράδοση... βέβαια... είναι μέρος τελετουργίας,
και τα πνευματικά επαναλαμβανόμενα τελετουργικά φαινόμενα, είναι ανθρώπινο δικαίωμα.
Αφου λοιπόν, δεν "εμπιστευόμαστε" τον νου του άλλου και πιστεύουμε οτι είμαστε καλύτεροι ( ! ) -αφήστε τις αντιδράσεις, για χάρη της συζήτησης μας θάβω όλους-
γιατί λοιπόν, αφου νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι δεν λέμε στον άλλο:
" άτε στο καλό, τζιε με τον νου μου α! "
