Μια φορά και ένα καιρό ήμουν μικρή, με μιαν πιο μικρήν αδερφή και μικρούς γονείς.
Σε ένα απο τα ταξίδια μας, με την μικρή μας οικογένεια, στην μικρή Πορτογαλία, είδαμε για πρώτη φορά ένα μικρό αυτοκίνητο.Ηταν στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης.
Αυτό το smart ήταν κάτι το εντυπωσιακό, μιας και δεν ξαναείδαμε ποτέ μας κάτι τέτοιο, μάλλον ήταν κάτι καινούργιο για όλον τον κόσμο, αφου ο στόχος της έκθεσής του ήταν ...να εκτεθεί!
Κατενθουσιασμένες μικρές ροκόλες που ήμαστε τότε, ήρθαμε πίσω Κύπρο
και το λέγαμε σε φίλους και συμμαθητές, σε μικρούς και μεγάλους και δεν θυμάμαι έναν πλάσμα να μας πιστέψει.
Περάσαν τα χρόνια τα πολλά, και πλέον εγέμωσεν ο τόπος smart.
Έτσι και εμείς οι μικροί Κυπραίοι, όλοι μας βιολιστές, μας έλεγαν πριν χρόνια έχει κρίση και "...το λέγαμε σε φίλους και συμμαθητές, σε μικρούς και μεγάλους και δεν θυμάμαι έναν πλάσμα να μας πιστέψει."
Πέρασαν τα χρόνια τα πολλά, ωσπου επαττίσαμεν ομαδικά.
