εκει που σέρνομαι στον χαμό των αυτοκινητων,
η πόλη ένα size πιο μικρή απ οτι θα ήμουν άνετα μέσα σ αυτην,
επιλέγω να μην τρελαθώ.
η Σα Ντουι Τσου, ή καλύτερα το πνεύμα της με καθοδηγει. (ποια είναι?)
μεγάλη η σοφία της....
ακούω το σφύριγμα του ανέμου μέσα απο το κακοκλεισμένο μου παράθυρο....
ιιιιιι κάνει ο άνεμος θέλοντας να δώσει έμφαση στα λόγια τα ψιθυριστά της Σα.
"θέλει ηρεμία το σάντουιτς.
Δεν θα καταφέρεις ποτέ το τέλειο σάντουιτς αν δεν ηρεμήσεις πρώτα"
η Σα Ντουι Τσου μίλησε!
Δεν γίνεται διαφορετικά. Πώς να φτιάξω σάντουιτς?
είμαι στο αυτοκινητο και δεν εχω υλικά.
ουτε πεινω!!!
τι εννοει ο σαντουιτσιής???
ουρές τα αυτοκίνητα, χαμος η πόλη, μουτρα οι φάτσες..
κοιτάζω δεξιά τα αυτοκίνητα που έρχονται.
Ενα μικρό λεοφορειο περνα με χαρουμενες φατσουλες και χεράκια να χαιρετάνε.
Χαιρετω τα χεράκια.
Το χαμογελο εγκαταστάθηκε στο προσωπο μου πριν προλαβω να καταλαβω τι εγινε.
κατάλαβα τη σοφια της Σα.
"ποτέ δεν ξέρεις πόσα άτομα μπορεις να συναντησεις. γι αυτο να έχει μαζι σου σαντουιτς."
νιωθω οτι κατάκτησα το επομενο επιπεδο της ζωης με αυτη τη συνειδητοποιηση. !!!
