επετάχτήκα(με) που λέτε ως το Ντουμπάι...
αν και Ντουμπάνους εν είδα(με)...
και εβρέθηκα(με) και στης ερήμου το σαφάρι
σε τζιπ με ξεφούσκωτα λάστιχα
να πίενουμε τζιε να ρκούμαστε πας τα λοφούθκια όπως την βαρκούα, και μετα...
και μετα.....
και μέτα!
εξαπωλήσαν μας να δούμε το ηλιοβασίλεμα...
προσέξετε να δείτε...ηλιο-βασίιιιλεμααααα
όι α!!!
ο ήλιος....ήταν...και μετά δεν ήταν...
καλύτερη εξήγηση....
ήλιος ήλιος ήλιος ήλιος...τέλος!!! έλειψεν. πάππαλα...έφυεν. κανεί!!!
άτε αύριο πιον.
ούτε βασίλεμα, ούτε χρώμα, ούτε αποχρώσεις ο ουρανός .....ένα χρώμα και μια έξοδος
τα μόνα χρώματα ήμαστε οι πολύχρωμοι τουρίστες στην μπεζ-κόκκινη άμμο της ερήμου, και τα άσπρα τζιπ που ήταν παντού...
έρημος με τόσηηην κίνηση ποτέ μου δεν εφαντάστηκα...
έτσι που λέτε,
το συγκεκριμένο ηλιοβασίλεμα θα είναι πάντα στην καρδιά μου
σαν ηλιοεξαφάνισμα.
