Πόσες φορές πήρατε ένα υπέροχο παιχνίδι, δώρο σε κάποιο παιδάκι, και με το που εμπηκαν μέσα οι μπαταρίες, οι γονείς του παιδιού
πρασίνισαν ή άρχισαν να τρέμουν σαν το reminder που παίζει στη δόνηση.
εγώ το έζησα αυτό,
και τώρα ....
το ζω στη πράσινη πλευρά της ιστορίας.
Εγινήκαμε όπως το power plate όποτε ξεκινά ο ήχος του παιχνιδιού.
Οι ήχοι είναι τουλάχιστον ενοχλητικοί, κακής ποιότητας,
κακής συχνότητας,
επαναλαμβάνεται ασταμάτητα και Κυρίως
ΠΟΛΛΑ ΔΥΝΑΤΑ.
Τα παιδιά??
Αχάπαρα, ξαπωλούν το παιχνίδι σε μια γωνιά αναμμένο και συνεχίζουν τη χαρούμενη τους ζωή.
Εντομεταξύ το παιχνίδι κουτουλά όπως το 3D adventure game του 2005 πας τον καναπέ.
Και το volume είναι τόσο δυνατό που αιματώνουν οι τοίχοι που έχουν αυτιά.
Το χειρότερο? Μια φορά ήρτεν σπίτι μας παιχνίδι, που δεν ειχε switch off.
Δεν είχε Switch off ...
Αlice out
(λαλουν το ακόμα τουτο στα έργα?)
