Ο άνθρωπος έχει συγκεκριμένες ώρες για ξενύχτι,
κάτι σαν λεπτά ομιλίας.
Το πολύ πολύ να μπορείς να κάμεις ανανέωση μια-δυο φορές
και μετά τέρμα,
έκρουσες.
Περπατάς σαν την τρελή μεθυσμένη ξωτικιά με την νυχτικιά στους δρόμους,
και με πουπουλα στα μαλλιά, έτσι γιατί εκτός από τρελή και παλαβή
έχεις και άποψη.
Μια μηχανή του χρόνου χρειάζομαι.
Θέλω να πιάσω τον νεαρότερο μου εαυτό
και να τον βάλω για ύπνο,
για κάθε άκυρο ξενύχτι που έκαμα.
Όλες αυτές οι αυπνίες για να δω ταινία, να θωρώ το ταβάνι.
απλά και μόνο για να νιώθω ότι
"είμαι μεγάλη, μπορώ να κάνω ότι θέλω"
bravo μεγάλε, τα κατέφερες.
κουτούλα τωρά
